Ikrar Integriti 6 Syarikat Pembalakan di Sarawak.

Dalam satu majlis yang jarang berlaku bersama dengan hartawan balak Sarawak, Ketua Menteri Tan Sri Adenan Satem mengejutkan tetamu dengan melabel industri berkenaan sebagai industri 'korup'.

Beliau juga memberi amaran kepada firma pembalakan bahawa beliau akan 'tanamkan rasa takut kepada Tuhan untuk sesiapa yang tidak jujur'.

Hari ini, Adenan membawa bersama 6 syarikat pembalakan yang terbesar di negeri ini untuk menandatangani 'ikrar integriti', sekaligus mengambil peluang untuk mengeluarkan amaran beliau mengenai pembalakan haram.

6 syarikat tersebut adalah KTS, Rimbunan Hijau, Samling, Shin Yang, Ta Ann dan WTK dan memberitahu mereka 'jangan main-main dengan saya'.

Kepada pegawai penguatkuasaan undang-undang di negeri ini terhadap pembalakan haram, Adenan menegasakan beliau tidak akan bertolak ansur terhadap pegawai yang 'ada mata tetapi buta, ada telinga tetapi pekak, ada mulut tetapi bisu'.

Beliau menyifatkan budaya rasuah adalah satu budaya yang sangat teruk, dimana mencerminkan apa yang tidak sepatutnya dilakukan oleh pegawai penguatkuasa.

"Memang ada, walaupun tidak semua, malah ada yang berpura-pura tidak tahu. Sebabnya mudah; sama ada mereka bodoh, pengecut atau rasuah," kata Adenan kepada semua tetamu jemputan yang terdiri daripada ahli-ahli Kabinet negeri, kakitangan awam dan beberapa individu paling kaya di Sarawak.

"Saya akan dakwa anda dengan bantuan dari Badan Pencegah Rasuah Malaysia (SPRM). Kita mungkin akan kehilangan hutan kita jika kita membiarkan perkara ini terjadi.

"Segelintir (penguatkuasa) mereka takut dengan samseng, mereka takut akan menerima ancaman bunuh melalui mel, baiklah, dan anda katakan kepada mereka, 'Adenan perintahkan untuk kuatkuasakan undang-undang'. Tiada lagi alasan untuk tidak berbuat apa-apa tindakan."

Adenan berkata rakyat Sarawak tidak boleh bertolak ansur dengan rasuah lagi kerana berjuta-juta aset telah hilang dan reputasi hasil negeri semakin teruk di peringkat antarabangsa kerana 'rompakan ini dilakukan di siang hari'.

Beliau memberi amaran kepada firma pembalakan untuk 'berhati-hati dan arahkan kontraktor, sub-kontraktor, pengurus, pembekal dan lain-lain'.

"Katakan kepada mereka untuk berhati-hati, menegaskan mereka perlu berikrar integriti," katanya.

Adenan juga yakin pihak SPRM akan membuat lebih banyak operasi tangkapan.

"Saya maksudkan apa yang saya sampaikan. Ia bukan hanya cakap kosong,tidak ada tindakan. Kegiatan rasuah di negeri ini sangat teruk dan saya tidak boleh bertolak ansur lagi."

Beliau berkata kerajaan negeri juga akan mewartakan lebih banyak kawasan hutan sebagai taman negara.

"Saya akan buat lebih banyak taman negara,lebih daripada keperluan United Nation sebanyak 10%."

Majlis menandatangani ikrar integriti oleh syarikat pembalakan telah diadakan di Kompleks Dewan Undangan Negeri Sarawak.

Menteri Muda Sarawak dirompak, kereta dilarikan

 Menteri Muda Kebudayaan dan Warisan negeri YB Liwan Lagang

KUCHING: Menteri Muda Kebudayaan dan Warisan negeri Liwan Lagang dirompak dan kenderaannya dilarikan dua penjenayah dalam satu kejadian awal hari ini. (16/12/2013)

Menurut jurucakap polis, dalam kejadian 6.10 pagi itu Liwan yang juga Anggota Dewan Undangan Negeri Belaga turut mengalami kecederaan pada paha kanan akibat terkena pisau ketika bergelut dengan perompak terbabit

"Kejadian berlaku ketika mangsa berhenti untuk membeli surat khabar di Kota Sentosa selepas menghantar anaknya ke Lapangan Terbang Antarabangsa Kuching untuk balik ke Bintulu. 

"Apabila beliau hendak keluar dari kenderaan pacuan empat rodanya, datang dua lelaki bersenjatakan pisau dengan seorang memakai topeng, mengarahkannya keluar dari kenderaan," kata jurucakap itu kepada Bernama di sini. 

Menurutnya berlaku pergelutan antara Liwan dan suspek yang menyaksikan Menteri Muda itu mengalami kecederaan selepas terkena pisau sebelum ditarik keluar oleh suspek. 

"Kedua-dua suspek kemudian melarikan diri dengan memandu kenderaan milik beliau," kata jurucakap itu lagi. 

Sementara itu, Ketua Polis Daerah Padawan Superintendan Pauzi Bujang mengesahkan kejadian dan polis sudah melancarkan gerakan mengesan suspek dan kenderaan yang dilarikan. - BERNAMA 

Sejarah Ringkas Negeri Sarawak

Sejarah Sarawak sebelum era Brooke pada hakikatnya merupakan sejarah Brunei. Catatan-catatan awal mengenai Brunei dalam abad ke-16 menyebut tentang sebuah kerajaan yang kuat dan kaya meliputi kawasan Sarawak di barat hingga ke Manila di sebelah utara. Oleh yang demikian Sarawak adalah di bawah kuasa takluk kesultanan Brunei. 

Pada awal abad ke-16 Brunei merupakan sebuah kerajaan yang gagah dan kaya. Walau bagaimanapun tidak berapa lama selepas itu kekuasaannya mulai goncang dan kelemahan mulai dirasai lebih-lebih lagi dengan kedatangan pengaruh Belanda. Secara beransur-ansur beberapa jajahan sekitar mulai jatuh apabila pengaruh Belanda merebak ke selatan Borneo. Sebahagian daripada jajahan Utara pula telah diserahkan kepada Kesultanan Sulu. 

Pada awal abad ke-19 Jajahan Brunei menjadi bertambah kecil dan terhad kepada kawasan-kawasan di Sarawak, Brunei dan di sudut timur laut yang sekarang dikenali sebagai Sabah. Kedudukan kerajaan Brunei menjadi tidak stabil dan terancam. Kacau-bilau berlaku di darat dan lanun bermaharajalela di laut. Malah dalam beberapa kes Sultan Brunei juga terlibat dalam perbuatan melanun dan ibu negeri Brunei menjadi pusat pemasaran orang-orang tawanan yang dijadikan hamba abdi. Demikianlah keadaan negeri Brunei yang menjadi huru-hara dan seterusnya pembesar-pembesar jajahan bertindak sendirian. 

Menjelang abad ke-19, Brunei menjadi lemah akibat daripada pertelingkahan sesama sendiri. Keadaan ekonomi menjadi lebih runcing dan hasil pendapatan negara tidak sampai ke tangan Bendahari. Pembukaan Singapura dan perkembangannya sebagai pusat perniagaan penting di Asia Tenggara telah menjejaskan Kesultanan Brunei. Saudagar-saudagar enggan membayar cukai dan ramai juga di antara mereka yang memutuskan hubungan perdagangan dengan Brunei. 

Sebagai pilihan yang lain mereka telah mengalih haluan ke Singapura yang dapat memberi keuntungan yang lumayan. Justeru itu sultan dan pangeran-pangeran terpaksa berpuas hati dan menerima hasil-mahsul yang kian berkurangan. Cuma daerah-daerah yang di sekeliling ibukota sahajalah yang menanggung beban perbelanjaan sultan. 

Sejarah moden negeri Sarawak bermula dengan ketibaan James Brooke di Kuching dalam tahun 1839. Pada masa itu, bumi yang sekarang dikenali sebagai Sarawak masih berada di bawah kekuasaan Kesultanan Brunei. Aktiviti melombong ‘antimony’ telah bermula kira-kira satu dekad terdahulu daripada tarikh kedatangan Brooke di kawasan pendalaman Kuching. 

Sebagai salah satu daerah Brunei, Sultan telah memberi hak istimewa kepada Pangeran Mahkota yang mentadbir daerah tersebut bagi mengawal dan mengendalikan perusahan melombong. Beliau mengambil kesempatan memaksa orang-orang ‘Dayak Darat’ dan Melayu bekerja di situ. Dengan tindak tanduk Pangeran Mahkota, pekerja-pekerja merasa yang mereka telah ditindas dengan bayaran gaji yang amat rendah dan tidak seimbang dengan kerja yang disuruh. Selain daripada itu juga beliau mengutip yang ufti daripada pekerja; menjalankan perniagaan paksaan dan monopoli semua barang keperluan termasuk makanan dengan harga yang tetap. Beliau juga menjalankan pentadbiran sewenang-wenang dan sesuka hatinya. Pangeran Mahkota bukan sahaja mengutip cukai dengan secara yang tidak adil bahkan juga merampas harta benda rakyat. 

Oleh sebab itu dalam tahun 1836 rakyat yang terdiri daripada berbilang kaum termasuk Melayu, Bidayuh dan Cina di bawah pimpinan Datu Patinggi Ali telah bangun memberontak dengan tujuan membebaskan Sarawak daripada belenggu kezaliman pembesar-pembesar Brunei. Sebenamya cara pemerintahan Pangeran Mahkota itu bukanlah dari restu Sultan Ali Umar Saifuddin H iaitu Sultan yang memerintah Brunei pada ketika itu. Setelah mendengar berita kekacauan yang berlaku di Sarawak, baginda Sultan menghantar ayah saudara baginda, Pangeran Muda Hashim (Pangeran Bendahara, Brunei) ke Sarawak untuk memadamkan huru-hara pemberontakan tersebut.

Beliau menjadi Bendahara atas nama sahaja setelah Raja Api dihukum bunuh kerana menjadikan Sultan Omar boneka padahal beliau (Raja Api) memegang teraju kuasa. Dengan sebab itu beliau (Pangeran Muda Hashim) perlu menunjukkan kebolehannya semasa dihantar ke Sarawak supaya dapat memulihkan kepercayaan Sultan. Pangeran Muda Hashim bagaimanapun telah gagal melaksanakan tugasnya dalam menghapuskan pemberontakan dan menghentikan kezaliman. 

Pangeran Mahkota di Kuching berdegil dan terus menganiaya rakyat tanpa memperdulikan perintah Sultan melalui Pangeran Muda Hashim Kekacauan dan huru-hara berterusan. Oleh kerana malu dan tidak mahu dianggap dirinya lemah, Pangeran Muda Hashim meminta pertolongan James Brooke yang kebetulan pada ketika itu berada di Sarawak; Beliau menawarkan daerah Siniawan dan Sarawak termasuk pemerintahannya sekali bersama- sama dengan perniagaan dan gelaran Raja jika ia bersetuju. 

Pada mulanya Brooke tidak berminat dan meneruskan perniagaannya ke Singapura dan lain-lain tempat. Brooke kembali semula ke Kuching dalam tahun 1840 dan mendapati keadaan di situ tidak berubah. Seterusnya beliau membuat keputusan untuk membantu Pangeran Muda Hashim. Setelah beberapa lama berperang akhirnya James Brooke telah berjaya menghapuskan pemberontakan dan mententeramkan keadaan. Sebagai membalas jasa dan seperti yang telah dijanjikan, beliau telah dilantik secara rasmi sebagai pemerintah di Sarawak bergelar “Raja Sarawak”. Tetapi perlantikan ini telah ditangguh oleh kerana Pangeran Mahkota masih membuat kekacauan dan enggan menerima keputusan Sultan. Perlantikan akhirnya dilakukan pada tarikh 24hb September 1941 setelah Pangeran Mahkota dihalau keluar. Bersama-sama dengan pengisytiharan tersebut beliau telah diberi sekeping jajahan seluas lebih kurang 3,000 batu persegi iaitu anggaran seluas Bahagian Pertama seperti yang ada sekarang. 

Kawasan ini meliputi sempadan di sebelah timur dan Tanjung Datu sampai ke Kuala Sungei Samarahan di sebelah barat termasuk Sungei dan Batang Kayan ke selatan pula ialah sejauh 60 batu dan pantai hingga ke sempadan dengan Kalimantan di bawah perintahan Belanda. Mengikut perjanjian di antara Brunei dengan Brooke, beliau (Brooke) akan memerintah Sarawak bagi pihak Sultan dan membayar baginda sejumlah $2,500 setahun. Pemberian ini kemudiannya telah disahkan oleh Sultan Omar Ali dalam tahun 1842. Pemerintahan Brooke, selain daripada motif perdagangan, beliau juga dikatakan mempunyai ciri-ciri kemanusiaan yang telah dicerminkan melalui dasar-dasarnya terhadap anak negeri. Beliau bertujuan untuk mempertingkatkan taraf hidup orang-orang Dayak dengan memperkembangkan sumber-sumber yang ada di negeri Sarawak. 

Beliau membentuk sebuah kerajaan yang sederhana tetapi berkesan yang boleh membuka perdagangan di kalangan suku kaum Bumiputera. Selanjutnya beliau bertujuan membebaskan mereka daripada belenggu kezaliman golongan bangsawan dan dengan itu berharap akan menambahkan nama baiknya lebih daripada menambahkan kekayaannya. Hubungan baik dengan pembesar-pembesar dikekalkan. Untuk mencapai cita-citanya, Brooke telah menggunakan pembesar-pembesar Melayu dengan memberi jawatan-jawatan penting walaupun pada hakikatnya beliau mempunyai kata putus. 

Dasar ini dilaksanakan dengan motif mendapatkan sokongan daripada pembesar-pembesar Melayu tempatan. Golongan pembesar-pembesar Melayu dikekalkan menjawat jawatan lama dalam sistem pentadbiran Brunei seperti Datu Patinggi, Datu Bandar, Datu Imam dan Datu Temenggung. Walaupun jawatan-jawatan lama itu masih ada tetapi peranan mereka telah berubah dan sehubungan itu sistem sosial dan politik tradisional bumiputera Sarawak juga turut berubah. Sepanjang pemerintahannya, James Brooke telah menghabiskan masa dengan menghapuskan lanun dan menstabilkan keadaan negeri Sarawak. Dalam pada itu jajahan Sarawak telah diluaskan sebanyak kira-kira 200 batu lagi ke kawasan timur dengan mengambil beberapa jajahan Brunei dalam tahun 1853 dan 1861. Untuk ini Sultan mendapat ganjaran sebanyak $6,000 setahun. Pengeluaran jajahan dalam tahun 1853 meliputi kawasan Batang Rejang hingga Ke Sungei Balingian iaitu Bahagian Kedua dan Bahagian Ketiga. 

Amerika Syarikat telah mengiktiraf Sarawak sebagai negara bebas dalam tahun 1854 manakala Britian telah menghantar seorang konsul dalam tahun 1864. James meninggal dunia dalam tahun 1868 di England dan tempatnya telah digantikan oleh anak saudaranya Charles Brooke sebagai “Raja Putih” Kedua. Dalam masa pemerintahan Raja yang kedua ini dua jajahan lagi telah ditambah untuk ditadbirkan olehnya. Dalam tahun 1881 jajahan dari Kendurung hingga Baram iaitu Bahagian Keempat, telah diambil oleh Charles dengan bayaran tambahan kepada sultan sebanyak $3,000 dan kepada Temenggung sebanyak $2000 setahun. Dalam tahun 1905 jajahan Lawas dan Limbang iaitu Bahagian Kelima telah ditambah kepada pentadbiran Sarawak dan dengan penyerahan itu negeri Sarawak telah memperolehi sempadan seperti yang ada pada hari ini. Sementara itu Sarawak telah memperolehi perlindungan Inggeris dalam tahun 1888 sebagai lanjutan kepada pengiktirafan yang telah diberikannya. Pada umumnya Charles memerintah mengikut dasar yang telah diasaskan oleh bapa saudaranya. 

Dasar perikemanusiaan diteruskan dan kerjasama pembesar tempatan tetap dikekalkan. Beliau memerintah dalam satu jangka masa yang agak lama iaitu dari tahun 1917 sehingga tahun 1912, Charles memerintah melalui kuasa mutlak tanpa disekat. Beliau mentadbir dengan cara mengeluarkan arahan atau perintah. Walaupun terdapat dua majlis, iaitu Majlis Tertinggi dan Majlis Negeri, kuasa sebenarnya adalah di dalam tangan Raja. Peranan Majlis Tertinggi ialah untuk memberi nasihat kepada Raja mengenai undang-undang tradisi (customary laws), manakala Majlis Negeri pula berfungsi sebagai satu perhimpunan antara pemimpin-pemimpin Bumiputera dengan pegawai-pegawai Eropah; pemimpin-pemimpin rakyat ini datang hanya untuk menunjukkan taat setia kepada Raja. Mulai tahun 1912 beberapa perubahan perlembagaan mula diperkenalkan oleh Charles. 

Beliau menubuhkan Majlis Penasihat Negeri Sarawak di London untuk menasihati dan menyelia perkara-perkara berkaitan dengan kewangan. Dalam tahun 1915 beliau menubuhkan pula Jawatankuasa Pentadbiran yang diberi kuasa untuk menguruskan semua perkara mengenai pentadbiran negeri Sarawak. Jawatankuasa ini dianggotai oleh tiga orang Residen iaitu Ketua pentadbir di Bahagian 1, 3 dan 4 dan lima orang ahli biasa yang juga terdiri daripada orang-orang Inggeris. Charles telah meninggal dunia dalam tahun 1917 dan digantikan oleh anaknya Vyner sebagai “Raja Putih” Ketiga. 

Beberapa perubahan penting dalam bidang ekonomi telah berlaku ke atas negeri Sarawak pada awal pemerintahan Vyner Brooke. Getah dan lada hitam dieksport secara besar-besaran. Pendapatan daripada hasil minyak di Miri semakin bertambah. Penubuhan komuniti Foochow di Sibu telah mengeluarkan hasil pertanian (terutamanya getah) yang lumayan, dan memberi harapan yang Sarawak akan mendapat pengeluaran makanan yang mencukupi. Kesemua ini telah menyebabkan pentadbirannya menjadi lebih kompleks. Pada penghujung pemerintahan Vyner iaitu dalam tahun 1940, beliau menghadapi beberapa masalah khususnya masalah kewangan dan juga masalah mendapatkan ganti Raja yang menyebabkan beliau ingin menyediakan Sarawak ke arah pemerintahan sendiri. 

Beliau lakukan ini  dengan harapan untuk memperoleh bayaran sebagai ganti rugi. Perlembagaan yang diperkenalkan pada tahun 1941 itu, akan menggantikan pemerintahan Raja dengan satu bentuk kerajaan atas asas yang lebih luas yang memudahkan perkembangan kerajaan demokratik secara beransur-ansur. Pendek kata, perlembagaan yang baru ini akan mengakhiri zaman pemerintahan kuasa mutlak dan menyerahkan tanggungjawab memerintah kepada apa yang diperkenalkan sebagai ‘State Council’ atau Majlis Negeri. Walau bagaimanapun perlembagan yang baru mi tidak sempat dilaksanakan oleh kerana Jepun telah mendarat di Miripada 16 Disember 1941 dan terus menakluki seluruh negeri. 

Sebuah ‘Kerajaan Buangan” ditubuhkan di Australia di bawah Vyner Brooke sepanjang pendudukan Jepun di Sarawak hingga bulan Ogos 1945. Pada 11 September 1945 beberapa pasukan tentera Australia, Sekutu Britain dan Amerika Syarikat telah menyerang Kuching dan menerima penyerahan kalah daripada pegawai tertinggi tentera Jepun di Sarawak. Dan masa itu hingga tujuh bulan lamanya Sarawak telah diperintah oleh Pentadbbiran Tentera British (British Military Administration - B.M.A). 

Dalam bulan April 1946, Raja Vyner Brooke melalui wakilnya telah mula membincangkan cara-cara bagaimana Sarawak dapat diserahkan kepada kerajaan Great Britain yang boleh mentadbimya sebagai sebuah koloni British. Langkah ini diambil oleh kerana beliau sedar bahawa lebih banyak sumber-sumber kewangan serta kepakaran teknikal dan saintifik yang diperlukan bagi melakukan kerja-kerja pemulihan ke atas banyak kerosakan semasa pemerintah Jepun. Berikutan itu, Britain telah menghantar dua orang perwakilan untuk meninjau pendapat golongan Bumiputera Sarawak terhadap tindakan ini Mengikut laporan perwakilan, semua ahli Majlis Tertinggi telah bersetuju dengan penyerahan tersebut. Begitu juga pemimpin beberapa persatuan Cina yang utama telah menandatangani persetujuan mereka. 

Akan tetapi kumpulan yang keras membantah penyerahan tersebut ialah terdiri daripada Persatuan Melayu Kebangsaan (Malay National Union) yang mendakwa bahawa pendapat rakyat jelata tidak diperolehi sebelum keputusan ini dibuat. Mereka mendesak supaya  Perlembagaan Tahun 1941 dilaksanakan. Mesyuarat-mesyuarat dan perhimpunan raksasa telah diadakan membantah penyerahan tersebut. 

Guru-guru Melayu telah memulau sekolah-sekolah kerajaan dan seterusnya bersama kakitangan-kakitangan kerajaan meletakkan jawatan secara beramai-ramai. Bagaimanapun peristiwa pembunuhan wakil British iaitu Gabenor Duncan Stewart oleh Rosly bin Dhobie di Sibu pada awal bulan Disember 1949, telah menghancurkan Pergerakan Anti-Penyerahan (Anti-Cession Movement). Selepas peristiwa tersebut orang-orang Inggeris mengambil tindakan tegas terhadap persatuan ini dan terus mempercepatkan penyerahan. Semenjak itu Sarawak telah dijadikan sebuah koloni Inggeris yang sama taraf dengan koloni-koloni lain dalam Empayar British. Pentadbiran Sarawak diletakkan terus di bawah Menteri Tanah Jajahan British. Pada 16 September 1963, Sarawak bersama-sama dengan Sabah, Singapura dan Persekutuan Tanah Melayu telah bersetuju menubuhkan Malaysia.

CONSTITUTIONAL CHANGE IN SARAWAK 1963-1988: 25 YEARS AS A STATE WITHIN THE FEDERATION OF MALAYSIA

On 21 June 1962 the Cobbold Commission had issued its report supporting Sarawak and British North Bomeo becoming member states in a proposed Federation of Malaysia. Three major differences between the Malayan and Sarawak constitutions were that the former decreed Malay as the national language, Islam as the official religion, and afforded Malays special rights.

However, the ethnic mix in Sarawak was different from that in the Federation of Malaya, where Muslim Malays made up about half the population." Subsequently, an Inter-governmental Committee (IGC) agreed on the terms and constitutional safeguards that would apply to Sarawak, issuing its findings on 27 February 1963.With the formation of Malaysia on 16 September 1963, an amended Malayan Constitution, incorporating the constitutional safeguards agreed to by the IGC, applied to Sarawak. In the absence of a cession clause and the "good-government" Cardinal Principles of the Brooke Constitution, Sarawak relied on those safeguards to protect its interests." Although complex in detail, in simplified form these were:

1) Citizenship: automatic Malaysian citizenship for those bom and normally resident in Sarawak. For those of good character who were normally resident in Sarawak and who had resided in any part of Malaysia for seven of the preceding ten years, but had not been born in Sarawak or any part of Malaysia, citizenship upon application.

2) Education: although on the Federal List, to remain under the control of the Sarawak State Government. Knowledge of the Malay language not required as a qualification for any educational opportunity and no application of any Federal requirements for religious education. Use of English as the education media could be continued for a maximum of 10 years.

3) Emergency powers: during a national emergency, the Federal Parliament given unqualified power when a Proclamation of Emergency is declared, not withstanding anything in the Constitution.Immigration: this remained on the Federal List, but admission to Sarawak not to be granted to persons from or outside Malaysia without the approval of the Sarawak State Government, giving Sarawak effective rights over immigration into the State.

4) Federal Constitution: any amendments to the Constitution to require a two-thirds majority in the Federal House of  Representatives.

Federal House of Representatives: Sarawak to elect 24 members of the total membership of 159.

Federal Senate: Sarawak to be represented by at least two members.

Legal Department: Sarawak to have a legal department with the Attomey-General a State Officer appointed in consultation with the Federal Govemment.

5) Religion: religious freedom is guaranteed in the Malayan Federal Constitution. A two-thirds majority of the total State Legislature is required to pass any law that may control or restrict the propagation of any religious doctrine or belief among persons professing the Muslim religion. Federal Law should not provide for special financial aid for establishing Muslim institutions or Muslim religious education in Sarawak without the concurrence of the State Govemment.

6) Sarawak Constitution: Sarawak is allowed to continue calling its Executive Council the Supreme Council and its Legislative Assembly the Council Negri. The Yang diPertuan Agong (King) appoints Sarawak's head of State after consulting with the Chief Minister

7) Sarawak's Legislative List: Muslim Law, Native Law and Customs, land, agriculture and forestry, local government and services, electricity, state works and water, state machinery, state holidays, turtles and riverine fishing.

8) Concurrent Federal and Sarawak Legislative List: social welfare, scholarships, national parks, animal husbandry, town and country planning, public health and sanitation, and drainage and irrigation.

The Council Negri passed the first amendments to the Sarawak Constitution by the required two-thirds majority on 25 June 1964. One of these enabled another person to perform the functions of the Speaker should the latter be unable to do so. The other removed the impractical stipulation that indirect elections be held within 60 days in all situations. Opposition Council Negri member Chan Siaw Hee claimed the amendment showed that the State Govemment had no intention of holding a direct election before 16 September 1968, the latest date given in the IGC Report. Initially, direct elections were to be held in 1967, but setting up new electoral boundaries each with approximately the same number of voters delayed the projected date of elections until May 1969. To prolong the life of the Council Negri due to be dissolved in September 1968, the Federal constitution had to be amended.

For this, the [Federal] Constitution (Amendment) Act, 1968 was enacted. During the debate on this act in the Dewan Rakyat (House of Representatives), on 21 August Stephen Yong Kuet Tze, Secretary-General, Sarawak United People's Party (SUPP), suggested that the Federal Govemment had deliberately delayed delimiting constituencies and registering voters because it feared defeat at the polls. Criticizing the wording of the amendment, Yong took the opportunity to say that "if the arbitrary arrest and detention of [his SUPP colleague] SUPP member Chan Siaw Hee ... was in accordance with the law, then let us see [whether] the proposed amendment ... is also in accordance with the law. Polling finally began on 10 May 1969. Five days later polling was suspended, following a proclamation of emergency over racial riots that broke out in Kuala Lumpur on 13 May 1969.

The aim of the next amendment to the Federal Constitution was to prevent any recurrence of the 1969 racial riots in mainland Malaysia. By the end of June 1969, hundreds of people had been killed and over 350 injured in the riots." The riots were generally accepted as a major setback in the polls for the ruling Alliance coalition headed by the United Malays National Organization (UMNO), with feared loss of, and resentment over, the special privileges for the bumiputera (Malays) in the Constitution.

After the riots broke out, the govemment quickly assumed emergency powers, suspended parliament, and established direct government through the National Operations Council (NOC). The NOC was disbanded on 19 February 1971 and parliamentary rule re-established on the following day. In preparation for retum to parliamentary rule, the [Federal] Constitution (Amendment) Act, 1971, was published on 15 February 1971."

Simply, this act empowered the Dewan Rakyat to pass laws restricting any freedom of speech questioning the special position of the Malays, the sovereignty of the rulers, the national language (Malay), and constitutional provisions on citizenship. This restriction extended to speeches in the Dewan Rakyat and all state legislative assemblies, which included the Council Negri in Sarawak. On 24 February during the debate on the act in the Dewan Rakyat, Haji Amad Arshad (Alliance coalition) said that the choice was between a restricted democracy, meaning the restrictions imposed by the amendment bill, and military or emergency rule. The act was passed on 3 March, with only 17 dissenting votes.

Earlier, in 1966, the Federal Government's power to amend the Constitution of Sarawak following a declaration of a state of emergency was used to resolve a complicated political impasse. On 17 June Governor Tun Abang Haji Openg dismissed Chief Minister Ningkan, who was said to no longer hold the confidence of the majority in the Council Negri. A new Chief Minister, Tawi Sli, with his new Supreme Council members, was then sworn in. The High Court in Kuching subsequently found that the governor had no power to dismiss Ningkan. To provide the govemor with those powers, the Federal Government declared a controversial state of emergency in Sarawak on 14 September."

The Federal Parliament then passed the Emergency (Federal Constitution and Constitution of Sarawak) Act, 1966, which enabled the Dewan Rakyat to change Sarawak's constitution so that Sarawak's governor could convene the Council Negri and dismiss Ningkan. On 24 September the governor once again dismissed Ningkan and once again Tawi Sli and his Supreme Council were swom in. Ningkan's petition against his unconstitutional dismissal progressed slowly though the courts for another two years, finally ending on 1 August 1968 when he was advised that the Judicial Committee of the Privy Council had dismissed his appeal. Commenting on the controversial declaration of a state of emergency. Lord Mac Dermott observed: "their Lordships could not find any reason for saying that the emergency was not grave and did not threaten the security of Sarawak."

An appeal by a man sentenced to death for possessing firearms in 1969 led to an interesting ruling by the Federal Court on the Federal Constitution. On 21 August the Court ruled that the Dewan Rakyat had the power to make constitutional amendments, even if those amendments were inconsistent with existing provisions in the constitution.

Lord President Tun Mohamed Suflfîan said many provisions in the constitution showed that it was intended to be a living document, which, if the need arose, could be amended in any way thought fit. His comments were put to the test in 1983 when the Dewan Rakyat was forced to reverse some constitutional amendments already approved before Royal assent would be given.

The Federal Constitution (Amendment) Act 1983 passed by the Dewan Rakyat in August 1983 contained some controversial amendments that curtailed the powers of the head of state, the Yang di-Pertuan Agong. These amendments were: Article 150 ( I) that transferred the power to proclaim an emergency ffom the Agong to the Prime Minister; Article 66 (5) that made a Federal bill law if the Agong's assent had not been given after 15 days; and 8th Schedule 11(3) that made a state bill law if [in Sarawak's case] the governor's assent had not been given within 15 days.

Royal assent was withheld until 15 December after Prime Minister Dr. Mahathir gave a written undertaking that a new bill would reverse those amendments. A special joint session of the Dewan Negara (Senate) and the Dewan Rakyat (House of Representatives) approved the Constitution (Amendment) Act 1984 that reversed the contentious amendments and the Act received Royal assent on 19 January, All the other amendments in the 1983 Act remained, including another of direct relevance to Sarawak, the abolition of appeals in civil cases to the Privy Council in Britain, That connection was finally severed at the beginning of 1985 when the Federal Court was renamed the Supreme Court and all remaining appeals to the Privy Council were abolished.

Eight years earlier, two special provisions in the Malaysian Constitution reflecting the non-prominence of Islam in Sarawak in 1963 were repealed. These were Articles 16IC and 161D that were introduced on 16 September 1963 and repealed by the Malaysia Act Constitution (Amendment) Act 1976, effective from  27 August 1976.

Shown in full in Appendix II, both Articles had been incorporated in the Constitution when Malaysia was formed as "illustrative of the fact that Islam does not occupy the place in the Borneo States that it does elsewhere in the Federation" and that "In Sarawak the majority of the Chinese and indigenous people are not Muslims.The repeal of Article 161C enabled the legislative provision of special financial aid for establishing and maintaining Muslim institutions or instruction in Muslim religion to Muslims in Sarawak to be passed without the consent of the governor of Sarawak, Further, the stipulation that any such special financial aid by the Federal Government already being given to all States in Malaysia be applied to social welfare in the case of Sarawak was removed. The repeal of Article 161D removed the provision for a two-thirds majority in the Council Negri needed to approve any bill controlling or restricting propagation of any doctrine or belief to Muslims, Removal of these two articles reflected the fact that Islam is the religion of the Federation under Article 3 of the Malaysian Constitution and meant the removal of barriers that could be viewed as restrictive to increased penetration of Islam in Sarawak, Only three days before the Articles were repealed, the Chief Minister Datuk Patinggi (Dr,) Haji Abdul Rahman Ya'kub had presided at the conversion of 44 people to Islam and told his audience that it was the duty of all Muslims, particularly the intellectuals, to play a leading role in the propagation of Islam," The Constitution (Amendment) Act 1985 passed on 23 October 1985 increased the number of seats for Sarawak in the 180-seat Dewan Rakyat by three to a total of  27 ,"

This was the first increase in seats for Sarawak since Malaysia was formed, reflecting the increase to 597,237 voters in Sarawak by January 1985. In 1988, Articles 83-6 of the Constitution, all relating to land, were amended. According to Dr. Mahathir, this was to help carry out the Federal Government's privatization, economic, and development plans. The 1988 amendments enabled state governments to hand over land to the Federal Govemment, enabled Federal Govemment to ask state govemments to tum over rights to reserve land to the Federal Govemment, and enabled the Federal Govemment or relevant public authority to retain alienated land that was no longer needed. State interests were served by mutual agreement on compensation and land usage. Only a review after another decade or more would show the outcome of these amendments on Federal land holdings in Sarawak.

Both Sarawak and Sabah had a well-developed sense of identity and individuality before both agreed to become part of the Federation of Malaysia. Their different ethnic, economic, and religious mix, and their past histories compared with the states of Malaya, coupled with their distance from the federal capital, Kuala Lumpur, were all sources of friction when those states became part of the Federation. The special safeguards and conditions given to Sarawak and Sabah, such as control over education, immigration, and land, enabled both states to retain much of their own identity, without being completely overwhelmed by the mores of mainland Malaysia.

However, those safeguards came under pressure from time to time and were indeed completely overridden during the 1966 Ningkan crisis. Easier relationships were established post-1966 after state governments in the image of the ethnic Malay Muslim-dominated Federal Government had been installed. This muted resistance to the special status of Malays and Indigenes embodied in the Constitution helped to overcome serious opposition to changing the official language from English to Malay. It also enabled the Federal parliament to provide special financial aid for Muslim institutions and instruction in Islam to Muslims in Sarawak without the consent of the governor of Sarawak, removing the need for a two-thirds majority in the

Council Negri to approve any bill controlling or restricting propagation of any doctrine or belief to Muslims. By 1988 the basic tenets of the Federation of Malaysia, Malayas the national language and the pre-eminence of Islam, had been firmly entrenched in Sarawak by amendments to the 1963 constitution. Federal power to alter the constitution unilaterally had been established and Sarawak had been completely integrated as a state

within the Federation of Malaysia.

(Reference - Borneo Research Buletin Vol.38 pge -159 by Vernon L. Porritt, Honorary Research Associate
Murdoch university,Western Australia)